15/01/2024 10:25
Wat zou je als kerk kunnen betekenen?
Uit: Beschuit zonder muisjes, Marije Vermaas en Martine van Blaaderen (2012):
- Aandacht voor onvervuld verlangen in het algemeen, bijvoorbeeld vrijgezellen, gescheiden mensen of mensen die hun partner verloren hebben. Aandacht door middel van gebed, benoemen in preken of studieavonden.
- In preken wordt vaak het gezin gebruikt als illustratie. Een voorganger kan er ook voor kiezen andere voorbeelden te gebruiken zoals het bedrijfsleven of vriendschappen. Jezus gebruikte voorbeelden uit de natuur of werksituaties.
- Pastoraat: aandacht voor de geloofsvragen, de relatie en alle gevoelens die komen kijken bij een onvervulde kinderwens. Alleen luisteren geeft al troost.
- Een gemeente waar ruimte is voor verdriet, biedt vaak ook ruimte voor hoopvolle en bemoedigende getuigenissen. Als er ruimte is om te vertellen wat God in het leven van gemeenteleden heeft gedaan, dan is er vaak openheid en blijven bepaalde onderwerpen minder in de taboesfeer.
- Voor elkaar bidden kan troostend zijn. Onbedoeld kan het wel mis gaan, als mensen met weinig voorzichtigheid uitspreken dat er kinderen komen of in het gebed hun eigen mening door laten schemeren. Voorzichtigheid is belangrijk. Aangeven dat je het zelf ook niet weet en bidden en meeleven geeft vaak voldoende troost.
Uit: Dan neem je toch een hond?, Rolienke van der Velde (2018):
Tips voor de kerk:
- Creëer meer bewustwording dat kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is.
- Bespreekbaar maken. Het hoort bij het leven net zoals geboorte en sterven (Oost van-Reiber, 2012).
- Benoem het in gebeden en niet alleen tijdens doopdiensten.
- In de pastorale begeleiding: aandacht voor verdriet, geloofsvragen, de relatie en het maken van keuzes (van Oost, 2012).
- Maak een themazondag en trek dit breder door ook aandacht te hebben voor mensen die ongeboren leven hebben verloren en vrijgezellen die ook graag ouders hadden willen zijn.
Individuele aandacht
- Elk gemeentelid kan persoonlijk meeleven en aandacht hebben voor een stel met een onvervulde kinderwens. Tips hierbij:
- Luister en leef mee. Je hoeft geen adviezen te geven, alleen er zijn is voldoende.
- Stel vragen. Hoe wil de ander steun krijgen van jou? Hoe is het voor jullie om geen kinderen te hebben? Hoe is het voor jullie dat er vandaag een doopdienst is?
- Leef je in, ook al kun je niet precies weten hoe de ander zich voelt.
- Geef geen goedbedoelde voorbeelden van mensen bij wie het ineens raak was. De ander heeft daar niets aan.
- Je mag stil zijn en meehuilen.
- Als je zelf kinderen hebt, sta er dan bij stil hoe je daarover praat. Bedenk hoe je de ander kunt vertellen dat je zwanger bent en houd rekening met de reactie van de ander. Geef de ander de ruimte.
- Laat merken dat je er bent, wees attent.
- Het leven met een onvervulde kinderwens kan steeds opnieuw pijn doen, een leven lang, wees je daar bewust van en schenk er aandacht aan.
Als stel met een onvervulde kinderwens:
- Wees open over jullie kinderwens zodat mensen durven vragen. Je kunt ook expliciet noemen dat je het fijn vindt als mensen hierin aandacht voor jullie hebben. Dit hoeft natuurlijk niet met iedereen. Maar het is zo fijn dat er een aantal mensen zijn met wie je het kan delen. Mensen met wie je kan lachen, huilen en bidden.
- Geef aan wat je niet prettig vindt zodat ze dingen kunnen aanpassen.
- Geef feedback aan dominees en andere kerkelijk werkers.
- Je zult meer moeten investeren omdat mensen met kinderen gemakkelijker contact leggen met elkaar (oneerlijk, ik weet het).